Gdy czasem nie chce mi się modlić, to zadaję sobie to pytanie.

Kto się za nich pomodli? Na przykład za rozpadające małżeństwo, które spotyka się z akceptacją dla tego rozpadu, zamiast zachętą do walki. 

Kto się za nich pomodli? Bezbronne dziecko w łonie matki, które chcą zabić zanim zdąży się urodzić.

Kto się za nich pomodli? Ile jest tak naprawdę osób za które nikt nie szepnie nawet "Zdrowaśki" w rodzinie czy wśród znajomych. Bo może układy są nienajlepsze. Bo może drogi dawno się rozeszły. 

Są dni, gdy sobie myślę, tyle już się modlę i zwyczajnie mi się nie chce. Po prostu, po ludzku są dni, gdy czuję modlitwę jako obowiązek, który czasem ciąży. I jeszcze, gdy nie widać owoców, można wpaść w przygnębienie. Z drugiej strony wtedy sobie myślę, no dobrze, ale kto się za nich pomodli? Skoro wiem, że nie mają na kogo liczyć. To stawia mnie do pionu i dodaje sił do dalszej modlitwy. A przy okazji uczy systematyczności. Bo właśnie bez tej modlitwy za konkretne osoby, mogłoby się okazać, że wcale się nie modlę. Albo bardzo mało. A przecież modlitwa to rozmowa z Bogiem i jest nam potrzebna, byśmy mogli się rozwijać. 

Wielki Post to dobry czas, by zrobić "przegląd" rodziny i znajomych. Dostrzec problemy, z którymi się borykają - nałogi, rozpady, odwrócenie od Jezusa. Warto w ich intencji pościć, zamówić Mszę i modlić się za nich. 

Kiedy mamy konkretne osoby przed oczami, za które się modlimy, jest to czasem bardziej motywujące. Oni potrzebują wsparcia, bo może sami już nie wierzą, że mogą o to wsparcie prosić samego Boga. 

Znajdźmy dziś czas i zróbmy listę osób, które może nie są nam dziś bliskie albo które mają problemy, trudności i potrzebują Miłości Jezusa w ich życiu. Módlmy się za nie w tym Wielkim Poście szczególnie. Spróbujmy może w piątki pościć w ich intencji. Jeśli mamy możliwość to zamówmy w ich intencji Mszę. To ważne. 

Myśl na dziś: "Oto trzy rzeczy, bracia, przy których wiara trwa niewzruszenie, a pobożność i cnota nie ustają: modlitwa, post i miłosierdzie." (Św. Piotr Chryzolog)