Wielki Tydzień to dobry czas, by pobyć bliżej Jezusa.

Dzisiaj ksiądz podczas krótkiego kazania zwrócił uwagę właśnie na to, by tak jak Maria z Betanii okazać Jezusowi miłość, czułość. Myślę, że w Wielkim Tygodniu to niezmiernie ważne, by towarzyszyć Jezusowi, który za chwilę z miłości odda za nas życie. By nie czuł się samotny w tej wędrówce na Golgotę.

Wybierzmy się na Mszę, weźmy udział w obchodach Triduum Paschalnego, na ile to tylko możliwe. Poadorujmy Go w Najświętszym Sakramencie, w ciemnicy, w grobie. Wstąpmy nawet na krótką chwilę w ciągu dnia do kościoła. Rozważajmy słowa Pisma Świętego z tych kolejnych dni.

Bądźmy blisko. Myślmy o Nim. Po prostu. Dziękujmy za to, że tak nas kocha, że od samego początku Mu na nas zależy. I że chciał naprawić, to co popsuł Adam z Ewą.

Spróbujmy w porannej ciszy albo wieczornej trwać przy Nim. Odmówmy ulubioną modlitwę albo po prostu wypowiadajmy słowa płynące z serca. A jeśli chcemy to trwajmy w ciszy i milczeniu. Patrzmy na Niego. 

Może warto też wypisać sobie, za co jesteśmy Mu wdzięczni, czy to w ostatnich dniach, tygodniach, a może latach. Dziękujmy za te wszystkie drobne rzeczy i też te większe. Pomyślmy, że tylko dzięki Niemu tak daleko zaszliśmy. Bo czasem sobie myślimy, ile to nie osiągnąłem, ale bez Niego do niczego byśmy nie doszli.

On jest i przenika wszystko i zna nas na wylot. Policzmy więc Jego błogosławieństwa, dary, łaski. Które może w pierwszej chwili nie rzucały się w oczy, albo nawet łaską się nie wydawały, ale ostatecznie okazywało się to większym dobrem. 

Bądźmy blisko Jezusa w tych dniach i okazujmy Mu, jak Maria z Betanii, miłość i czułość. Niech poczuje się tak dobrze u nas, jak czuł się u Łazarza i jego sióstr. Niech mówi o nas, to są moi przyjaciela. 

Myśl na dziś: "Jezus ukryty w Eucharystii jest i musi być jedynym i prawdziwym naszym przyjacielem" (św. Jan Bosko)