Pan Bóg potrafi wyprowadzić dobro nawet, gdy sytuacja wydaje się beznadziejna.

Wielki Tydzień uświadamia nam, jak wiele może wydarzyć się w ciągu siedmiu dni. Od Hosanna po ukrzyżuj Go, od śmierci po Zmartwychwstanie.

Można powiedzieć, że ten tydzień w życiu Jezusa był słodko-gorzki. Z jednej strony wiwatujące tłumy, uczta w Betanii, wieczerza z najbliższymi uczniami- przyjaciółmi, ale też myśli o śmierci, trwoga w Ogrójcu, zdrada, biczowanie, cierpienie, okrutna śmierć.

I dla wielu mogłoby to oznaczać koniec.  Jednak dla Boga ten koniec staje się początkiem czegoś o wiele większego i dobrego.

Nie możemy zatrzymać się na tym, co złe. Nie możemy patrzeć na krzyż i zostać przy śmierci. Krzyż jest tu drogą do odkupienia. I po nim jest Zmartwychwstanie. Choć po ludzku ten Wielki Tydzień w życiu Jezusa był trudnym tygodniem, nawet bardzo. To ostatecznie Bóg miał w tym wszystkim ostatnie słowo - Swoją Miłość.

W naszym życiu też bywają takie "wielkie tygodnie" - jeden dzień może być dla nas pełen radości, a kolejny zdaje się być katastrofą. Uczmy się w tym czasie od Jezusa jego ufności w plany Boga Ojca. Wiemy przecież, że Jezus też się bał. Na pewno było mu ciężko. A jednak ufał i zwracał się w modlitwie do Swojego Ojca. 

W tych chwilach, gdy zdaje się nas wszystko przytłaczać, gdy nie widzimy rozwiązań, stańmy przed Bogiem i prośmy, by nam wskazał kierunek, by nas umacniał i nie pozwalał ulec rozpaczy. 

W ciągu tygodnia wiele może się wydarzyć i wiele zmienić w naszym życiu. Ważne, by trwać jak Jezus przy Bogu. Wtedy, gdy jest cudownie i wtedy, gdy nic nie jest takie, jak byśmy chcieli. Uwielbiajmy Boga w różnych sytuacjach naszego życia. Bo najczęściej po czasie widzimy, że one były po coś. 

Myśl na dziś: "Życie z krzyżem jest tym, które prowadzi do Boga" (św. Jan Bosko).