Jakim trzeba być odważnym, aby przy pełnej sali powiedzieć: masturbowałem się, ale Jezus mnie z tego uwolnił.

Bóg ma zawsze najlepszy timing, stwierdzam nawiązując do wpisu blogowej koleżanki (tutaj). Widzę to doskonale na swoim własnym przykładzie. Ledwo zdążyłam zapisać się do Ruchu Czystych Serc, a już za dwa dni byłam na całonocnym czuwaniu Ruchu na Jasnej Górze. Ze specjalnym błogosławieństwem i zawierzeniem Maryi.

W uzasadnieniu do powodu zapisania się do Ruchu Czystych Serc napisałam, że skoro i tak już żyję wartościami RCS od jakiegoś czasu, to może warto byłoby je jakoś usankcjonować. I przy okazji dać świadectwo. 

Przyszłam na spotkanie wspólnoty w zasadzie nie wiedząc, czego mogę się spodziewać. Nie szukałam sensacji, ani jakichś niesamowitych duchowych przeżyć. Jestem tego typu osobą, która nie potrzebuje doznawać nadnaturalnych znaków na każdej Mszy świętej, aby wierzyć.

Byłam jedną z pierwszych osób, które przyszły i kiedy właśnie zastanawiałam się, po co ja tu właściwie przyszłam i czy to na pewno dla mnie - podszedł do mnie jeden z animatorów i spytał się właśnie o to samo - a więc czemu się zapisałam. Odpowiedziałam szczerze - chciałam poznać normalnych ludzi. Moja odpowiedź chyba wniosła trochę wesołości na spotkaniu, które i tak było już sympatyczne samo w sobie. I rzeczywiście, spotkałam normalnych ludzi. I tak, normalni ludzie rzeczywiście istnieją. I mają piękne oblicza.

Czystość to taka cecha, którą od razu widać na twarzy. Jest jak światło, które rozświetla osobę od środka. A przynajmniej ja to tak widzę. To takie piękno, które jest w człowieku niezależnie od figury czy urody. Zastanawiam się, jak w takim razie, Maryja, czystsza niźli Aniołowie, musiała być piękna...

Na spotkaniu RCS od razu pojawiła się informacja o całonocnym czuwaniu. Bez wahania zgodziłam się. Na odwiedziny do tronu Maryi na Jasnej Górze nie trzeba mnie specjalnie namawiać. W końcu to Jej zawierzyłam całe swoje życie i całą siebie. I Jej zawierzony został cały RCS. Królowa dziewic bezustannie się za nami wstawia.

Na czuwanie składała się adoracja Najświętszego Sakramentu, Msza święta i różaniec, ale także takie formy jak konferencje i bardzo energetyczny koncert muzyki chrześcijańskiej. Był też czas na świadectwa, które mnie osobiście bardzo poruszyły. Może niekoniecznie były najzgrabniej ujęte ani fachowo wypowiedziane, ale imponowały mi odwagą. Bo trzeba mieć niesamowitą odwagę, aby jako młody mężczyzna stanąć przed pełną salą i powiedzieć: masturbowałem się przez x lat, ale Jezus mnie z tego wyzwolił. Jak niesamowicie odważni są ci wszyscy młodzi ludzie, którzy tak bardzo idą pod prąd współczesnej kultury. Jak bardzo onieśmielają swoją otwartością, tym, że bez wahania mówią o swoim grzesznym życiu, pokazując jak Bóg przeprowadził ich z ciemności do światła. Oni nie wstydzą się mówić o czystości, o miłości, nawet o swoich upadkach. Są autentyczni.

W pewnej chwili wymknęłam się z sali, w której do późna trwał koncert i przyszłam do kaplicy Maryi. Była godzina ok. drugiej w nocy, w środku tylko kilka osób i niesamowita cisza. Był tak cicho, że można było słyszeć szelest skrzydeł Aniołów adorujących Dziewicę z Dziecięciem na ręku. Znów, tak jak podczas zawierzenia Maryi w macierzyńską niewolę miłości w maju, oddałam mojej Królowej całą siebie, dziękując Jej, że tak cudownie mnie prowadzi. I prosiłam o Jej dalszą opiekę, nawet jeśli do końca nie rozumiałam, dlaczego się tu pojawiłam i jakie miały z tego przyjść owoce. Maryja znów przyciągnęła mnie do siebie swoimi czułymi więzami miłości i nie potrafiłam Jej odmówić. Tym razem, zamiast na jedną Mszę, zatrzymała mnie przy swym tronie na całą noc.  

Wróciłam do domu koło szóstej rano, potwornie zmęczona, ale szczęśliwa. Takimi "dziwnymi zbiegami okoliczności", które zaskakująco często zdarzają się w moim życiu, Bóg pokazuje mi, żeby w pełni Mu zaufać, że On naprawdę wie, co robi i kiedy to robi. Odkąd nieustannie rzucam się z ufnością w ramiona Ojca, On nie przestaje mnie rozpieszczać swoimi niespodziankami.