Coraz więcej kobiet krzykiem i agresją "wywalcza" sobie swoje prawa. Czy to krzyk rozpaczy?

Daily Mail zastanawia się, czy rosnąca liczba kobiet trafiających na kozetkę do psychoterapeutów z problemami emocjonalnymi to "ciemna strona" równouprawnienia.

Kobiety są ze swej natury bardziej emocjonalne. Kiedy tylko dają upust swoim nerwom, nic nie jest już w stanie ich powstrzymać. I to, co kiedyś było maskowane, hamowane i na chłodno analizowane, teraz coraz częściej jest wykrzykiwane w wulgarnych słowach na środku ulicy. Wygląda na to, że skończyły się czasy, w których kobiety zachowywały się jak damy i bardziej tonowały swoje emocje. Teraz, wojując z mężczyznami o parytety i inne bzdety, wpadają w pułapkę bez wyjścia.

Wygląda na to, że równość, wolność i "chłopieństwo" kobietom nie służy. Skupione na swoim wyglądzie, karierze, zarabianiu pieniędzy i jeszcze w przerwach pomiędzy robieniem kariery - zajmowaniu się rodziną, nie mają czasu ani na odpoczynek ani na uwolnienie się od stresu. Sfrustrowane tym, że gwiazdy filmowe tak szybko wracają do "normy" po porodzie, a pewne siebie biznesłómenki rozkręcają kolejny lukratywny biznes, a one "tylko" bawią bachora, w końcu wpadają w szał. Dodajmy do tego jeszcze zmiany hormonalne związane z cyklem menstruacyjnym, ciążą i karmieniem piersią oraz menopauzą i mamy mieszankę wybuchową. I kobiety zaczynają wrzeszczeć. Na kierowców (głównie mężczyzn), współpracowników (męskich) i członków rodziny (mężów...) itp.

Według niektórych badaczy to kobiety są bardziej skłonne używać agresji słownej i fizycznej niż mężczyźni. Nie panujące nad swoimi emocjami, wpadają w szał, klnąc jak szewc, raniąc, gdzie popadnie i dopuszczając się innych nagannych czynów, jak rysowanie karoserii samochodu swojego "eks". Za karę.

Odpowiadając na to środowiska feministyczne twierdzą, że to nie jest tak, że kobietom po prostu odbija, nie, nie. One się tylko bronią swoją agresją przed męską dominacją. Odpowiadają na ich agresję - agresją, ponieważ całe wieki kobiety były dominowane przez mężczyzn, więc teraz, dla równowagi, będą swoją agresję wyładowywać na mężczyznach. I jest w nich jakaś niezrozumiała chęć dorównania mężczyznom w ich agresywnych zachowaniach, a nawet przewyższanie ich. Dziwna rywalizacja w piciu alkoholu, imprezowaniu, przeklinaniu, no i oczywiście "zaliczaniu" partnerów".

I chyba coś jest na rzeczy. Sama obserwuję rosnącą agresję kobiet codziennie na ulicy. W stroju, zachowaniu, słownictwie. Gdzie się podziały delikatne księżniczki, przed którymi się kłaniano, uchylano kapelusza i całowano w rękę? Obnażone niemal do bielizny, pozbawione wstydu, wytatuowane, obkolczykowane, w koszulkach z agresywnymi lub zaczepnymi napisami, w męskich fryzurach, wulgarne, głośne, prowokujące. Kto was takimi uczynił, niewiasty? Ten opresyjny patriarchat, na który tak narzekacie? On was takimi uczynił? Przecież odkąd sobie wywalczyłyście prawa do wszystkiego, depczecie mężczyzn, tych, którzy są stworzeni do tego, aby się wami opiekować. Zabiłyście swoich strażników, więc teraz nie dziwcie się, że zostałyście pozbawione ochrony. Wasze emocje biorą nad wami górę. One są sterem, który kieruje waszym życiem. Uważacie się za boginie stworzone po to, aby was czcić. A media karmią waszą próżność i pychę, wmawiając wam, że romansik w pracy to symbol waszej niezależności i wolności. A także to, że żaden bachor nie może wam przeszkodzić w samorealizacji.

Może banalne, ale efekty programu 500 Plus ujawniły prawdziwe potrzeby kobiet - gdy tylko pojawiły się dodatkowe pieniądze, kobiety rzucają pracę, aby zajmować się domem i dziećmi. Nie wszystkie oczywiście, ale taki trend można zaobserwować. I znów - czy to męska dominacja? Opresja? A może to ci źli mężczyźni kazali im stać przy garach? Nie, one same odeszły, bo w głębi swego kobiecego serca wiedzą, co jest dla nich najważniejsze i gdzie są najbardziej potrzebne.