Dzięki za tę bardzo intensywną podróż duchową. I tą za pierwszym etapem jako ucznia w latach nastoletnich i pierwszych latach formacji seminaryjnej. Dzięki też za tę drugą część, która trwa obecnie od pięciu lat jako współuczestnictwo w Twoim charyzmacie. Dzięki również za poznawanie Twojego duchowego wewnętrznego życia (choć wciąż nie dostępnego nam w pełni do poznania we wszystkich Twoich dziennikach).
Pragnę podziękować księdzu Franciszkowi za wzniecenie w sercach młodych autentycznej wiary, której starczyło na kilka pokoleń. Ta rozniecona autentyczna wiara pozwoliła na uporządkowanie życia codziennego. Ich entuzjazm udzielał się innych młodym, żyjącym z dala od Chrystusa. Pozwalał spojrzeć krytycznie na ich życie.
Księże Franciszku, dziękuję Ci, że pokazałeś mi Kościół żywy, a w nim Jezusa Zmartwychwstałego. I odtąd moje życie jest nowe, chwała Panu!
Pociągnął za sobą młodzież. W tym mnie – z moimi młodzieńczymi nadziejami i lękami. Tyle razy słyszałem sarkanie na oazę... Może i nie bez racji. Ale dziś doceniam ją i jej twórcę bardziej niż kiedykolwiek. Bo nie bez racji mówi się, że potrzebujemy nowego ks. Blachnickiego – kogoś, kto znów pociągnie za sobą młodzież do Chrystusa.
Jako dziecko uczestniczyłam w półkoloniach organizowanych w jednej z miejscowości turystycznych podejrzewam, że przez należących do Ruchu Ś-Ż księdza i zakonnice. Sami we dwójkę zapewniali dla 20 czy 30 dzieci zajęcia w ciągu dnia w okresie śnieżnych ferii zimowych. Nie było to zadanie łatwe część dzieci była miejscowa część przyjezdna, np. przyjeżdżająca na ferie do rodziny w góry.
Dzięki za Krucjatę Wyzwolenia Człowieka za prawdę która wyzwala i jest sama w sobie dobrem za odwagę pójścia pod prąd zwłaszcza w zjednoczeniu ze zranionymi w kościele.
Ojcze Franciszku! Dziękuję za Twoje życie Kościołem i dla Kościoła, za niezwykłą miłość do Liturgii, młodzieży, rodzin, a zwłaszcza za miłość do Boga. Dziękuję za to, że pokazałeś całym sobą, co znaczy "zdolność posiadania siebie w dawaniu siebie", na czym polega służba na Wzór Chrystusa Sługi
Ojcze Franciszku dziękuję za zapalenie we mnie pierwszej iskry wiary. Przede wszystkim za rozbudzenie pragnienia pogłębiania relacji z Bogiem, lektury Pisma Św. i wsłuchiwania się w Jego głos w Namiocie Spotkania. Za rozkochanie w Eucharystii i byciu świadomym uczestnikiem liturgii (szczególnie dzięki szkole liturgii uważaną wtedy przeze mnie za najnudniejszy punkt programu :) ) Za przyjęcie Niepokolanej do mojego życia.
Ojcze Franciszku. Dziękuję za Ruch Światło-Życia, który jest obecny w moim życiu od najmłodszych lat. Za formację, rekolekcje. Po prostu dziękuję.
Dziękuję Ci ojcze Franciszku za Ruch Światło Życie i Domowy Kościół. Za odwagę wiary konsekwentnej i wierność charyzmatom. Że wspólnie z mężem możemy iść wytartym szlakiem zobowiązań.
