"Wszyscy zgadzają się ze sobą, a będzie nadal tak jak jest." Wydaje się, że jest to jest obecnie główna zasada części organizacji broniących życia.

"Aborcja jest zła, jest morderstwem, dziecko ma prawo do życia, dajmy dzieciom żyć!" Podobne opinie od wielu lat powtarzają osoby opowiadające się za delegalizacją aborcji. Poglądy te co roku powtarzane są w debacie medialnej. I co z tego wynika? Nic. Od wielu bowiem lat walka o życie osób poczętych opiera się na jednej formie działań. Opiera się na apelowaniu.

Czy czytacie apele? Ja szczerze pisząc, nie czytam. Czemu? Bo są w nich ogólniki, są tam tezy oczywiste dla osoby zainteresowanej daną sprawą. Nie czytam ich także z innego powodu. Apel w zasadzie kończy każde działanie. Logika jest bowiem taka.

"Przeciwstawimy się aborcji- mówią jedni. Brawo, to dobry pomysł-  mówią drudzy. Napiszemy do polityków, że oczekujemy od nich działania-świetnie- cieszą się  działacze". Mam wrażenie, że od lat takie właśnie takie działanie przyświeca wielu aktywistom pro life. Przez lata w swoich działaniach podkreślili "jak piękny jest od poczęcia człowiek". Gazetki. Plakaty, Sympozja. To ważne, poważnie. Ale co dalej? Co chcą tym osiągnąć? O co konkretnie walczą działacze? O kulturę życia?! Wspaniale. Ale co ona oznacza? Jak na język przepisów prawa mają ją przenieść politycy? To jest właśnie zgubna filozofia apelowania. Wysyłamy list, w którym są ważne tezy, mówimy, "To poważna sprawa, trzeba, się tym zająć! Coś musimy napisać" I tu inicjatywa się kończy, a aktywiści mogą zaśpiewać ze smutkiem "Poczekam, popatrzę, wreszcie włączę się do akcji". Akcji jednak nie będzie, bo politycy nie czytają apeli. Apel to bowiem tylko pozorne wymaganie, które najczęściej niczym konkretnym się nie kończy. Apelujący mają jednak czyste sumienie; "Przecież krzyczeliśmy, upominaliśmy się. To oni nic nie robią"- mówią. Ale oni nic nie muszą robić, bo moc postulatu nie robi już dzisiaj żadnego wrażenia.

Apele pro life przez pewien czas były ważne. Zatrzymanie się jednak dzisiaj tylko na nich spowoduje, iż przypominać zaczną "szkolne apele", w trakcie których każdy stoi w miejscu.