Nie przyzwyczajaj się proszę do maski na twarzy, Zakrytego grymas i tajnego uśmiechu, Nie przywyknij proszę do schowanego flirtu, Bojącego się bardzo nieznanego oddechu.

Nie przyzwyczajaj się proszę do oddalonego człowieka,
O metr lub dwa stojącego w oddali,
Nie przywyknij proszę do ciszy w kolejce,
Do strachu, czy inni będą też stali?

Nie przyzwyczajaj się proszę do dotyku ekranu,
który telefonicznie nudę zabija,
Nie przywyknij proszę do wiadomości i liter,
Do rozmów toczonych na odległość kija.

Nie przyzwyczajaj się proszę do smaku tęsknoty,
Której termin ważności długo ma trwać,
Nie przywyknij proszę do kąta w mieszkaniu,
Gdzie każdy coraz częściej ochotę ma stać.

Nie przyzwyczajaj się proszę do ciszy w kościele,
Gdzie Trójca Święta to już prawie tłum,
Nie przywyknij proszę do relacji i transmisji,
Do nagrań video, gdzie nie gości szum,

Nie przyzwyczajaj się proszę do statystyk w ekranie,
Do złowieszczych pasków w kolorze łez,
Nie przywyknij proszę do śmiechu przez lament
Do obawy, że może nadchodzi twój kres,

Nie przyzwyczajaj się proszę do braku uścisków,
Do rękawiczek i dłoni w głębokiej kieszeni,
Nie przywyknij proszę do głosu w słuchawce,
Do lęku, że nic się jutro nie zmieni.

Przyzwyczajaj się proszę do radości cudu,
Do pasjonatów, co miłość chałupniczo szyją,
Przywyknij proszę do nadziei na zmianę,
Do wiary, że dobrzy ludzie wciąż żyją,

(zdjęcie : free stock photo)